Ismar Littmann, który przyszedł na świat 2 lipca 1878 roku w Strzelcach Opolskich, zyskał uznanie jako niemiecki prawnik o żydowskich korzeniach. Jego zaangażowanie w dziedzinę sztuki zaowocowało imponującą kolekcją, która obejmowała ponad 6000 obrazów i grafik.
Przez całe życie Littmann inwestował w sztukę, stając się jej pasjonatem i zarówno kolekcjonerem, jak i curatorem. Jego działalność w Wrocławiu, gdzie zmarł 23 września 1934 roku, pozostawiła trwały ślad w historii kultury i sztuki niemieckiej.
Życiorys
Urodziny Ismara Littmanna miały miejsce w rodzinie przedsiębiorcy Adolfa Littmanna oraz jego żony Charlotty, z domu Eisner. Jego ścieżka edukacyjna rozpoczęła się na uniwersytecie we Wrocławiu, gdzie studiował prawo. Później kontynuował naukę w Berlinie, a w 1901 roku uzyskał tytuł doktora nauk prawnych na Uniwersytecie w Rostocku. Po przeprowadzce do Wrocławia w 1906 roku, Littmann podjął pracę jako aplikant w sądzie rejonowym. Rok później, w 1907, poślubił Käthe Fränkel i założył swoją praktykę prawniczą.
Ismar Littmann miał pasję do sztuki, zwłaszcza do prac twórców powiązanych z wrocławską Akademią Sztuk Pięknych. Już na początku 1910 roku zaczął gromadzić akwarele, rysunki oraz grafiki wykonane na papierze, a jego kolekcja rosła wraz z jego majątkiem. W 1921 roku uzyskał prawo do wykonywania zawodu notariusza i razem z Maxem Loewe otworzył kancelarię prawniczo-notarialną. To utworzenie kancelarii umożliwiło mu kolekcjonowanie dzieł renomowanych artystów, takich jak m.in. Max Pechstein, Erich Heckel, Max Liebermann, Käthe Kollwitz, Lucien Adrion, Otto Mueller, George Grosz, Emil Nolde, Oskar Kokoschka, Heinrich Tischler oraz Isidor Ascheim. Do momentu wybuchu wielkiego kryzysu w 1929 roku zebrał ponad 6000 obrazów oraz grafik.
W marcu 1932 roku, za pośrednictwem salonu sztuki Paula Graupego w Berlinie, Littmann sprzedał około 200 prac na papierze. Niestety w 1933 roku jego życie zawodowe uległo dramatycznej zmianie wskutek prześladowań nazistowskich wymierzonych w ludność żydowską. W dniu 7 kwietnia 1933 roku, wprowadzono przepis zabraniający Żydom wykonywania zawodów związanych z prawem oraz wymiarem sprawiedliwości. Do 1 czerwca 1933 roku, Littmann jeszcze mógł pracować w notariacie, lecz wkrótce został zmuszony do wycofania się z praktyki, ponieważ jego klienci zaczęli bojkotować kancelarię.
Ostatnie lata jego życia charakteryzowały się niezwykle trudnymi doświadczeniami, w tym wewnętrzną marginalizacją oraz utratą źródeł utrzymania. To doprowadziło go do głębokiej depresji, a 23 września 1934 roku podjął tragiczną decyzję o zakończeniu swojego życia. Jego żona wspólnie z czwórką dzieci w 1935 roku postanowiła opuścić Wrocław, kierując się do Palestyny oraz Stanów Zjednoczonych.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Arkadiusz Jakubik | Bernard Maseli | Piotr Krystian Domaradzki | Leszek ŻulińskiOceń: Ismar Littmann