Józef Jan Pietruszka, urodzony 21 sierpnia 1893 roku w Strzelcach Opolskich, jest postacią, która zapisała się w historii Polski jako wybitny powstaniec śląski. Jego działalność miała ogromne znaczenie w kontekście walk o polskość Górnego Śląska, zwłaszcza w obliczu zaistniałych konfliktów zbrojnych.
Podczas III powstania śląskiego, które miało miejsce w latach 1921–1922, Pietruszka pełnił funkcję komendanta w Królewskiej Hucie, obecnie znanej jako Chorzów. Jego przywództwo w czasie tego trudnego okresu było kluczowe dla mobilizacji sił polskich oraz organizacji działań wojskowych na tym terenie.
Józef Pietruszka zmarł 30 marca 1945 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo honoru i odwagi, które jest do dziś pamiętane i cenione wśród potomnych.
Życiorys
Józef Pietruszka swoją edukację rozpoczął w szkole powszechnej w Bytomiu. Następnie, po ukończeniu szóstej klasy gimnazjum w Katowicach, zdecydował się podjąć pracę w kopalni „Wujek”, równocześnie uczęszczając do przygotowawczej szkoły górniczej. W kwietniu 1914 roku zapoczątkował studia w Wyższej Szkole Technicznej we Wrocławiu.
Jednak po zaledwie czterech miesiącach nauki został powołany do służby w armii niemieckiej, gdzie skierowano go na front zachodni. W wyniku dobrych wyników awansował do rangi aspiranta. Od września 1915 roku przebywał w obozie jenieckim we Francji, gdzie pełnił zadania sekretarza zarządu Stowarzyszenia „Bratnia Pomoc Jeńców Polaków”.
W styczniu 1918 roku wstąpił do tworzonej Armii Polskiej we Francji, znanej jako Błękitna Armia. Pełnił funkcję dowódcy kompanii technicznej w 1 Pułku Strzelców, uczestnicząc w walkach z Niemcami na froncie zachodnim, szczególnie w Wogezach i Szampanii. Znacząco wyróżnił się podczas akcji ratunkowej sztandaru pułku w lipcu 1918 roku, co zaowocowało odznaczeniem go francuskim krzyżem Croix de Guerre z palmami. Po tym wydarzeniu został oficerem gospodarczym, a później administracyjnym 1 Dywizji Strzelców.
W maju 1919 roku powrócił do Polski z armią gen. Józefa Hallera oraz wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej w roli oficera sztabowego 43 Pułku Strzelców Kresowych, za co otrzymał Krzyż Walecznych za swoje zaangażowanie. Następnie, w sierpniu 1920 roku, został przyjęty do Policji Górnego Śląska (Abstimmungspolizei), która została utworzona przez Międzysojuszniczą Komisję Rządzącą i Plebiscytową. Służył tam m.in. w Królewskiej Hucie, dzisiejszym Chorzowie.
W nocy z 2 na 3 maja 1921 roku, pod jego dowództwem, polska policja rozbroiła niemieckich funkcjonariuszy, co zainicjowało III powstanie śląskie. Po rozpoczęciu Powstania, Pietruszka działał w Grupie „Wschód”, a także pełnił funkcję komendanta powstańczego miasta Królewska Huta, obecnie Chorzowa.
Po zakończeniu walk wyjechał do Francji, osiedlając się w Le Puy (departament Górnej Loary). W tym miejscu ożenił się z Laurencją Rosalie Marie Chapon i założył firmę „Ste Force et Lumiere du Velay”, w której pełnił funkcje inżyniera, nadzorując budowę fabryki hydraulicznej oraz sieci elektrycznej. W latach 1930-1933 był dyrektorem przedsiębiorstwa „Union electrique du Centre”.
Po utracie pracy w lipcu 1934 roku wrócił do Polski, gdzie zatrudnił się w Zakładach Elektrycznych i Wodociągowych, późniejszych Miejskich Zakładach Użyteczności Publicznej, w Chorzowie. Od lipca 1935 roku pełnił rolę prezesa chorzowskiego koła Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej we Francji. Po ukończeniu kursu pożarniczego, od sierpnia 1939 roku został kierownikiem Straży Pożarnej w Chorzowie.
Odznaczenia
Józef Pietruszka został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które odzwierciedlają jego bohaterstwo i determinację. Wśród nich znajdują się:
- Krzyż Niepodległości,
- Krzyż Walecznych,
- Śląska Wstęga Waleczności i Zasługi I klasy,
- francuska Legia Honorowa,
- francuskie odznaczenie Croix de Guerre.
Przypisy
- POLSKIE CMENTARZE WOJENNE WE WŁOSZECH Z OKRESU II WOJNY ŚWIATOWEJ
Oceń: Józef Pietruszka